صداها از كم به زياد آغاز مي شوند، كششش دار، با فرودي قدرتمند، باراني نازك،خوابي سنگين... و ترديدي بي انتها تا صدايم را كه فرياد كند؟ ، تو؟ من؟ ... گيتار؟ پيانو؟... بيداربه صداي ِ باران گوش مي دهم ،بي منت ِ سكوت، و فاصله را تجربه مي كنم،بي منت پاها،صدا را، بي منت ِ نت ها. آغاز ِ اين همه صدا را ميهماني خواهم گرفت، آغاز ِ اين همه-همه را ، تا از شادِگي‌ ِ اين همه صدا ، فرتوت برقصم، پاهام بكوبم، برمن هايم، از آغازين تا سيزدهمين اش